ForumForum: Hoe ga ik om met het lijden op de aarde? Vraag 61: Als wij geen zelf hebben, wat van ons reïncarneert er dan eigenlijk? Forum: mijn dochter heeft de keuze gemaakt uit het leven te stappen. Hoe ga ik daar mee om? Vraag 59: Hoe ga je om met jaloezie. Waar komt dat vandaan? Forum: het zilvervisjesdilemma Vraag 57: Hoe kan ik mededogen hebben met iemand die pathologisch liegt en manipuleert? Vraag 55: Hoe kun je jezelf boeddhistisch profileren op het werk? Vraag 46: Hoe kan ik leren goed om te gaan met heftige pijn? Vraag 45: Hoe ga ik om met cynische mensen? Vraag 42: Hoe ga ik om met mijn angstaanvallen? Vraag 41: Hoe draag ik het boeddhisme uit zonder als een dominee over te komen? Vraag 40: Hoe blijf ik vrijgevig en vriendelijk tegenover mensen die meer willen dan ik kan geven? Vraag 39: Vertroebelen antidepressiva je meditatie? Radiovraag 6: Wordt het niet tijd voor een Boeddhistische Partij? Radiovraag 5: Hoe ga ik om met ergernis over mijn naasten?' Radiovraag 4: Wat zegt het boeddhisme over orgaandonatie? Vraag 38: Wat is egoloosheid volgens het boeddhisme? Radiovraag 3: Hoe kan ik mededogen voelen voor iemand die mij kwaad doet? Radiovraag 2: Hoe kan ik loslaten, maar niet vervallen in onverschilligheid? Radiovraag 1: Hoe neem ik afstand van de eurocrisis? Vraag 37: Loslaten is soms hard werken. Is het dan nog wel loslaten? Vraag 36: Moet je het leven laten gebeuren, of moet je juist actief doelen stellen? Vraag 35: Hoe handel je als boeddhist als vrienden je bedriegen of niet eerlijk tegen je zijn? Vraag 34: Mediteren lukt niet; er warrelt teveel door mijn hoofd. Hoe maak ik mijn geest leeg? Vraag 33: Waar ligt de grens tussen emoties controleren en deze toelaten? Vraag 32: Hoe kan ik een standpunt innemen met een werkelijk leeggemaakte geest ? Vraag 31: Betekent mededogen dat je alles maar moet tolereren? Vraag 30: Hoe kun je als boeddhist het beste met angst omgaan? Vraag 29: Hoe herken je je boeddhistische leraar, en aan welke criteria moet hij/zij voldoen? Vraag 28: Hoe vind ik het vertrouwen om te kiezen voor de dingen die echt belangrijk voor mij zijn? Vraag 27: Hoe kan het boeddhisme mij helpen uit de gevangenis van een laag zelfbeeld en depressie? Vraag 26: Hoe vergeef ik mezelf als ik weet dat ik gefaald heb? Vraag 25: Hoe kan het boeddhisme helpen om van een verslaving af te komen? Vraag 21: Ik kijk als een toeschouwer naar mijn eigen leven. Hoe krijg ik er vat op? Vraag 16: Wat moet je doen als je weet dat je doodgaat? Vraag 13: Hebben we ons karma en de daaruit voortvloeiende pijn uitsluitend aan onszelf te danken? Vraag 11: Hoe vind ik de motivatie en wilskracht in mezelf om mijn doelen te bereiken? Vraag 10: Ik vind het moeilijk om altijd compassievol te zijn. Hoe ga ik daarmee om? Vraag 9: Hoe kan ik op de kritische momenten toch een juiste beslissing maken? Vraag 8: Door te mediteren wordt mijn gevoeligheid groter, maar hoe ontwikkel ik mijn weerbaarheid? Vraag 3: We zijn allen boeddha’s. Wat betekent dat? |
Vraag 42: Hoe ga ik om met mijn angstaanvallen? Op 1 november stond met een overtuigende 65 procent van de stemmen één vraag op de eerste plaats van de cybermonnik-poll: Hoe ga ik om met mijn angstaanvallen? Ik wil accepteren en laten zijn, maar dan komt alles drie keer zo hard terug. Zelf een levensvraag voor de cybermonnik? Stel 'm dan hier.Het antwoord van cybermonnik Maurice Knegtel: Er was een periode in de beginjaren van mijn meditatiepraktijk dat deze met ijzeren regelmaat werd bezocht door angstaanvallen. Dit gebeurde niet thuis, wanneer ik alleen zat, maar tijdens wekelijkse sessies met de meditatiegroep die ik bezocht. Elke keer wanneer ik ging zitten, voelde ik een misselijkheid in mijn onderbuik, die op een gegeven moment overging in een aanhoudende golf van kille angst, die mijn juist geopende lichaam tot in al haar vezels overspoelde. Dat dit in een groep gebeurde, zal te maken hebben met het feit dat binnen een groep mediterende mensen een krachtiger basis ontstaat om los te laten en te openen, dan bij de individuele meditatie. Daarnaast kon ik niet weg van mijn plek als de gong de meditatieperiode had ingeluid. Ik moest daar blijven zitten voor dertig minuten ondergedompeld in een alles verterende angst. Vaak gebeurde dit een tweede periode van dertig minuten nogmaals. En de week daarop weer. En de week daarop. Als ik het me goed herinner ging dit zo voor een periode van drie maanden door, week in, week uit. Natuurlijk wist ik dat ik kon vluchten. Ik kon niet naar mijn meditatiegroep gaan. Ik wist echter ook dat het belangrijk was de angst in het gezicht te zien en diep tot me te nemen. Immers, angst was tot op dat moment een zeer bepalende factor in mijn leven, een niet legitiem criterium op grond waarvan ik iets wel of niet deed en dat maakte me blind en onvrij. Dus ging ik toch naar mijn vaste meditatieavond om daar twee keer een half uur in een expanderende angst door te brengen. Want dat is wat er gebeurt als je je niet tegen je angst verzet: hij wordt groter. Hij overspoelt je. Het angstwekkende van angst, en eigenlijk van elke emotie waar ik me niet tegen verzet, is dat hij het schijnbaar solide ik met huid en haar opvreet en er op een gegeven moment niets anders rest dan angst. Dit vreeswekkende proces is wel helend. Het was voor het eerst van mijn leven dat ik angst zag als angst en niet als het angstbeeld dat ik van angst had gemaakt en waar ik tegen vocht. Angst zien als angst is ontwapenend. Angst is niet het misvormde demon, dat ik koste wat het kost buiten de deur moet houden, terwijl het natuurlijk allang binnen is en zijn guerrilla uitvoert van onder de kruipruimte. Angst is een glasheldere kwaliteit van mijn bestaan. Als ik angst angst kan laten zijn, toont ze me met een mathematische precisie de situatie waarin mijn leven zich bevind, precies zoals ze is. En ze verschaft een potentiaal aan energie om in die situatie te doen wat ik te doen heb. Hetgeen iets anders is dan doen wat ik wil doen. Angst fungeert als instrument voor mijn leven in de situatie waarin mijn leven zich bevindt. Echter, hij doet dit alleen als ik angst als angst kan ontvangen. Zolang ik angst blijf wegstoppen diep in de vochtige, donkere krochten onder mijn huis en zolang ik me tegen angst blijf verzetten, is mijn angst een gemankeerde angst, een verminkt kind dat zich tegen me keert en dat elke stap of grote sprong die zich in mijn leven aandient ongezien bepaald. Dus dan ga je weer zitten, alle misselijkheid die opkomt ten spijt en je opent jezelf, en een tsunami van kille angst rijst als een muur en verteert je tegensputterende zelf tot er alleen maar angst is. Angst zit op je kussen. Angst ziet angst. Angst is intiem met angst. Angst, geheelde angst. Dit proces heeft de tijd nodig die het nodig heeft. Het stopt wanneer het stopt. Maak je daarover geen verwachting, het kent zijn eigen tijd en laat zich niet opjagen. Het enige wat jij kunt doen is zorgen dat je fysiek stevig zit, met kracht in je onderbuik, in je hara, een paar centimeter onder je navel. Met je rug recht en je borst geopend, ellebogen naar voren, je kin iets ingetrokken. Je zit krachtig, sterk als een berg, geaard, zo kun je alles hebben. Laat het dus maar komen, telkens weer, voor de tijd die het nodig heeft. |
Boeddhistische Omroep Stichting 2018 |