Vraag 17: Mijn stiefkind pubert, huilt, schreeuwt en slaat met deuren. Hoe ga ik om met uitzonderlijk negatief gedrag van anderen en kinderen?

Op 27 september stond met een overweldigende 60 procent van de stemmen één vraag op de eerste plaats. Heeft u zelf een vraag aan de cybermonnik? Stel hem dan hier.

De vraag was:
Mijn stiefkind pubert, huilt, schreeuwt en slaat met deuren. Hoe kan ik omgaan met het uitzonderlijk negatieve gedrag van anderen en kinderen in het bijzonder?

Het antwoord van cybernon van deze maand, Kaye Miner:

Twee woorden: mededogen en wijsheid. Klinkt simpel, maar is het natuurlijk niet! Het vereist ook geduld, loslaten van je eigen verwachtingen en ook heel veel begrip voor anderen.

Ik ben geen psycholoog en ook geen ouder, dus ik heb geen persoonlijke ervaring met dergelijk gedrag van een puber. Maar... zelf was ik ooit ook een puber en ik herinner me nog goed de gevechten met mijn ouders. Ouch! Dat mijn moeder nog van me houdt (mijn vader is inmiddels overleden) is het bewijs van haar liefde en mededogen.

Het hoofddoel van de tienerjaren is het bereiken van zelfstandigheid en dat gaat nu eenmaal gepaard met de wisselende emoties, die voor sommige pubers erg heftig kunnen zijn. Oh, de hormonen! Maar ook als puber begin je breder te denken. Niet alles is meer zwart of wit. Niet alles dat volwassenen zeggen klopt per se.
Volwassenen, en zeker ouders, worden als imperfect gezien. Het ene moment voel je je volwassen en wil je je ouders uitdagen en het volgende moment voel je je nog een kind dat de wereld gadeslaat met het fantasiebeeld uit de kindertijd.

Wij kijken allemaal naar onszelf en de wereld om ons heen maar zien de realiteit niet. Onze waarnemingen worden beïnvloed door onze projecties, gebaseerd op verstorende emoties; onwetendheid, gehechtheid en woede. Ieder heeft zijn eigen idee van wat waar is en dat leidt vaak tot conflicten. In het algemeen zien we als kind alles door de ogen van onze ouders - sommige mensen doen dit hun hele leven lang - maar als pubers beginnen we dat beeld uit te dagen.

Naarmate pubers volwassener worden, beginnen ze meer abstract en rationeel te denken. Ze beginnen hun eigen morele gedragslijn te formuleren. Dus hoe we met hen omgaan heeft enorme consequenties en kan hun toekomstige gedrag verregaand bepalen. We zijn belangrijke rolmodellen. Ons houden aan een ethische gedragscode – bijvoorbeeld niet doden, niet stelen, niet liegen, geen verdovende middelen consumeren, geen overspel plegen en een juist en op een eerlijke manier onszelf en anderen bekijken – geeft een sterk en consequent voorbeeld dat zij nodig hebben. We kunnen anderen niet veranderen, maar we kunnen wel onszelf transformeren en een bron van inspiratie zijn.

Hoe doen we dat?
Probeer empathie te ontwikkelen. Plaats jezelf in andermans schoenen en voorspel wat er met hen gebeurt. Dat helpt mededogen te ontwikkelen, omdat het duidelijk is dat zij lijden. Zij willen niet lijden, net als jij dat niet wilt. Zij willen gelukkig zijn, net als jij. In die zin zijn jullie hetzelfde. Er is geen scheiding tussen jezelf en de ander. Vraag jezelf; “wat kan ik doen om ons lijden te verminderen en ons geluk te verhogen?”

Vergeet de machtsspelletjes, de verwachtingen dat zij als lieve kinderen of mensen altijd naar je zullen blijven luisteren. Omgaan met mensen met de wens dat zij anders zullen zijn, creëert alleen conflict en spanning. In plaats daarvan identificeer je de belangrijke dingen om je grenzen te stellen. Zwarte nagellak? Het maakt niet uit. Gebruik je wijsheid en maak passende verwachtingen dat de puber of anderen kunnen volgen. Dat betekent ook dat je de tijd neemt om vanuit een juist oogpunt naar de situatie te kijken, met wijsheid, tolerantie en mededogen, zonder meteen zaken te beoordelen en daar straffend of met woede op te reageren.

Probeer deuren te openen en open te houden. Wees vriendelijk, open, eerlijk en probeer tegelijkertijd je eigen mentale verstoringen te verminderen. Misschien werkt het niet perfect met anderen, maar tenminste weet je voor jezelf dat je je best hebt gedaan en je bewustzijn redelijk stabiel hebt gehouden.