ForumForum: Hoe ga ik om met het lijden op de aarde? Vraag 61: Als wij geen zelf hebben, wat van ons reïncarneert er dan eigenlijk? Forum: mijn dochter heeft de keuze gemaakt uit het leven te stappen. Hoe ga ik daar mee om? Vraag 59: Hoe ga je om met jaloezie. Waar komt dat vandaan? Forum: het zilvervisjesdilemma Vraag 57: Hoe kan ik mededogen hebben met iemand die pathologisch liegt en manipuleert? Vraag 55: Hoe kun je jezelf boeddhistisch profileren op het werk? Vraag 46: Hoe kan ik leren goed om te gaan met heftige pijn? Vraag 45: Hoe ga ik om met cynische mensen? Vraag 42: Hoe ga ik om met mijn angstaanvallen? Vraag 41: Hoe draag ik het boeddhisme uit zonder als een dominee over te komen? Vraag 40: Hoe blijf ik vrijgevig en vriendelijk tegenover mensen die meer willen dan ik kan geven? Vraag 39: Vertroebelen antidepressiva je meditatie? Radiovraag 6: Wordt het niet tijd voor een Boeddhistische Partij? Radiovraag 5: Hoe ga ik om met ergernis over mijn naasten?' Radiovraag 4: Wat zegt het boeddhisme over orgaandonatie? Vraag 38: Wat is egoloosheid volgens het boeddhisme? Radiovraag 3: Hoe kan ik mededogen voelen voor iemand die mij kwaad doet? Radiovraag 2: Hoe kan ik loslaten, maar niet vervallen in onverschilligheid? Radiovraag 1: Hoe neem ik afstand van de eurocrisis? Vraag 37: Loslaten is soms hard werken. Is het dan nog wel loslaten? Vraag 36: Moet je het leven laten gebeuren, of moet je juist actief doelen stellen? Vraag 35: Hoe handel je als boeddhist als vrienden je bedriegen of niet eerlijk tegen je zijn? Vraag 34: Mediteren lukt niet; er warrelt teveel door mijn hoofd. Hoe maak ik mijn geest leeg? Vraag 33: Waar ligt de grens tussen emoties controleren en deze toelaten? Vraag 32: Hoe kan ik een standpunt innemen met een werkelijk leeggemaakte geest ? Vraag 31: Betekent mededogen dat je alles maar moet tolereren? Vraag 30: Hoe kun je als boeddhist het beste met angst omgaan? Vraag 29: Hoe herken je je boeddhistische leraar, en aan welke criteria moet hij/zij voldoen? Vraag 28: Hoe vind ik het vertrouwen om te kiezen voor de dingen die echt belangrijk voor mij zijn? Vraag 27: Hoe kan het boeddhisme mij helpen uit de gevangenis van een laag zelfbeeld en depressie? Vraag 26: Hoe vergeef ik mezelf als ik weet dat ik gefaald heb? Vraag 25: Hoe kan het boeddhisme helpen om van een verslaving af te komen? Vraag 21: Ik kijk als een toeschouwer naar mijn eigen leven. Hoe krijg ik er vat op? Vraag 16: Wat moet je doen als je weet dat je doodgaat? Vraag 13: Hebben we ons karma en de daaruit voortvloeiende pijn uitsluitend aan onszelf te danken? Vraag 11: Hoe vind ik de motivatie en wilskracht in mezelf om mijn doelen te bereiken? Vraag 10: Ik vind het moeilijk om altijd compassievol te zijn. Hoe ga ik daarmee om? Vraag 9: Hoe kan ik op de kritische momenten toch een juiste beslissing maken? Vraag 8: Door te mediteren wordt mijn gevoeligheid groter, maar hoe ontwikkel ik mijn weerbaarheid? Vraag 3: We zijn allen boeddha’s. Wat betekent dat? |
Vraag 4: Hoe ga ik om met iets wat lang geleden in mijn leven is gebeurd en dat nog steeds mijn leven bepaalt? Op 13 september stond met 33 procent van de stemmen de hieronder geformuleerde vraag op de eerste plaats van de poll. Bij deze het antwoord van cybermonnik Maurice Knegtel. De originele vraag: Hoe ga ik om met iets wat lang geleden in mijn leven is gebeurd en dat nog steeds mijn leven bepaalt? Antwoord: Als ik stilzit en mijn ogen sluit en me focus op mijn overleden vader, dan is hij naar verloop van tijd hier, op de plek waar ik nu ben. Zijn door sigaretten getaande vingers zitten aan mijn hand, zijn verlegen glimlach speelt rond mijn lippen, mijn rug neemt zijn licht gebogen houding aan. Mijn motoriek volgt zijn heftige bewegingen, zijn afgemeten woorden echoën in mijn mond en de zwaarte van zijn gemoed bedrukt mijn geest. Fysiek is hij dood en hij is hier, in elke vezel van mijn lijf en elke uithoek van mijn geest. Niet alleen mijn vader is hier, zijn overlijden is hier ook. Elk detail van de woonkamer, de televisie met de afscheidswedstrijd van Johan Cruijff erop, de pan met geschilde aardappels op de eettafel, de suikerpot die mijn vader van het tafelblad oppakte en die een fractie van een seconde later stukviel op de grond. Bijna dertig jaar geleden zag ik het leven uit mijn vaders lichaam wegtrekken en het gebeurt nu. En nu teisteren zijn driftaanvallen het huis en vult zijn depressie de kamers als dikke rook. Mogen de omstandigheden zo zijn dat ze iets van dit substraat aanraken, dan verstijft mijn lichaam en ben ik waakzaam als een stokstaartje. Wat lang geleden is gebeurd, is hier en nu aanwezig, in elke vezel van mijn lijf en elke uithoek van mijn geest. Ook de reacties van de kleine jongen zijn er, als een vertrouwde deun afkomstig uit de groeven van een oude langspeelplaat. Het boeddhisme gaat over het mijn verhouden tot. Mijn verhouden tot geboorte, ziekte, ouderdom, dood. Mijn verhouden tot wat me in mijn leven toevalt. Mijn verhouden tot de ander en tot mezelf, mijn gedachten, emoties, drijfveren, mijn goede en mijn slechte kanten, mijn lichaam, mijn toekomst en mijn verleden. Als mijn verhouden tot bestaat in afstand nemen, terugdeinzen, verzetten tegen, er vanaf willen komen, mijn ogen sluiten, toe-eigenen of weigeren los te laten, dan begint de as van het wiel van mijn leven aan te lopen, hetgeen de etymologische betekenis is van het Sanskriet woord duhkha, ‘slechte wagenas’. Het stokt. Het wringt. Het knelt. Ik lijd. Maar als ik stop met me te verhouden tot en samenval met wat ik feitelijk ben, begint de as van het wiel van mijn leven soepeler te lopen en krijg ik er zelfs plezier in, hetgeen de betekenis is van het Sanskriet woord sukha, ‘vreugde’. Wat lang geleden in mijn leven is gebeurd, is hier en nu. Ik probeer er niet mee om te gaan, het is er, het is mijn leven en ofschoon het pijn doet, mag het er zijn. Misschien dat het in de luwte van mijn niet verhouden tot zijn plaats kan vinden? En misschien dat, als ik het werkelijk toelaat en het blijf toelaten, de reacties van het jonge kind die als diepe sporen in mijn leven liggen, in het samenvallen met wie ik ben worden getransformeerd. Maar misschien ook niet. Misschien is dat ook minder belangrijk dan mezelf werkelijk te omarmen zoals ik ben, mijn vader, zijn driftaanvallen, zijn depressies, zijn dood en de zich schrap zettende, waakzame kleine jongen. |
Boeddhistische Omroep Stichting 2018 |